Dziki bez zakwitł tym swoim kwieciem w waniliowej bieli i słodko-gorzkim zapachem raczy przyblokowy krzew. Piwonie, cesarzowe czerwca, purpurą pysznią się na rabatach. I kwitną moje ukochane kosaćce. W welonie zieleni świat spowity...
Coraz bliżej wakacje. I czekam na nie, bo ten rok był trudny, pracowity, pełen niepewności. Już wiem, że choć nie będzie gimnazjum, będzie niepubliczna podstawówka, ale ten rok będzie decydującym w sprawie jej dalszego istnienia. Cieszę się, że mam pracę, choć finansowo bardzo mi się pogorszy. Coś za coś jednak...
Weekend był pracowity, bo mieliśmy w szkole piknik rodzinny. Czas po spędziłam z M., staraliśmy się zaplanować nasze wakacje i wyszło na to, że będą zdecydowanie za krótkie, jeśli mielibyśmy dotrzeć wszędzie tam, gdzie chcielibyśmy :)
Wystawiam oceny, a co za tym idzie, sprawdzam ostatnie prace, poprawy popraw i te różne "cosie", które pozwolą uniknąć wystawienia jedynek. I mam więcej czasu, tego domowego. Nareszcie mój dom znormalniał po remoncie. Każda rzecz ma swoje miejsce albo stare, albo nowe. Przyzwyczajam się do bieli mojej kuchni i coraz bardziej ją lubię. Szukam na krzesła patchworkowych poduszek w odcieniach szarości i bieli, takich w stylu rustykalnym, takie mi się zamarzyły. Widziałam w internecie we wszystkich innych odcieniach tylko nie w szarościach :)
Wieczorami zasiadam na balkonie. Gaśnie dzień, słońce znaczy niebo kolorami tak cudnymi, że oczu oderwać nie można. Czytam, przymykam oczy, wsłuchuję się w ptasie tirlitirli, oddycham, po upalnych dniach chłonę lekkie powiewy wietrzyka...
Dobrego tygodnia nam życzę...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz