czwartek, 16 listopada 2017

Mrok szale swe rozwija...

Jesienna suita: wirujące ostatnie liście gnane wiatrem, turlające się krople deszczu, milczące cienie drzew, szelest pożółkłych traw. Jesień przyobleka się w swą czarną suknię, wiąże w pęczki przykrótkie dni...


Zostawiam myśli w koronach nagich drzew, jestem pewna, że kasztanowce śnią o maju, wszak wtedy są najpiękniejsze. Cichnie dzień na parapecie okna, zdobnego kulkami światła. Kupiłam w Pepco i cieszę oczy ich blaskiem...


Dziś świat był zamknięty w kokonie mgły. Lubię listopadową mgłę. Lubię rozpływać się w niej swoim zamyśleniem. Lubię myśleć, że zawęziła się przestrzeń...


Zatrzymuję popołudnie smakiem malinowej herbaty, lekturą książki J. Szarańskiej "Cztery płatki śniegu", ciszą mojego domu...


Wysyłam dobre myśli do M., bo potrzebuje ich teraz, jest na ważnym spotkaniu...


Dachami małego światka P. deszcz przebiega, rozmywa złote światła latarń...


Mam na dziś do sprawdzenia prace "Która panna dla rycerza?". I sama nie wiem, którą bym wybrała. Każda inna, wyjątkowa, ale chyba Jagienka mi bliższa :)