Wróciłam. Już tylko domowe dni przede mną, ale cieszę się na nie, bo trochę stęskniłam się za domem, widokiem za oknem, drobiazgami, z których utkana moja codzienność...
Czas u brata minął bardzo szybko. Piękna pogoda mi towarzyszyła. Zwykle w sierpniu tam już deszczowo i jesiennie, w tym roku i w Szwecji upalnie było, a o jesieni przypominały cudnie kwitnące wrzosy, którymi syciłam swoje oczy i powalałam sobie na melancholijne myśli...
Przepiękną wycieczkę zorganizowali mi brat i bratowa. Odbyliśmy wyprawę do Fjallbacki, to tam umiejscowiona jest akcja przeczytanych przeze mnie kryminałów C. Lackberg. Zachwyciłam się tym prześlicznym kurortem, krajobrazem jak z bajki: labirynt małych uliczek, domki przypominające rozsypane klocki, małe letnie sklepiki z pamiątkami i pocztówkami, przyjemne kawiarnie i restauracyjki z niewielkimi ogródkami i tarasami, małe porty z drewnianymi pomostami, granitowe skały. Wspięliśmy się tam, by urządzić piknik. Między skałami migotało morze mieniące się w cytrynowym słońcu, a zalane światłem zatoki były we wszystkich odcieniach błękitu. A białe skrzydła jachtów i żaglówek idealnie współgrały z tymi niebieskościami. Szumiały nam fale rozbijające się o skalne płyty, a widok ze skał sięgał w nieskończoność i jest chyba nie do opisania. Miło było się dowiedzieć, że Ingrid Bergman lubiła to miasteczko i często tam bywała...
Przemiły był czas z moim bratankiem. Pięknie nam się rozmawiało. Ciekawił go Mozart i Chopin, słuchaliśmy ich muzyki. Oczywiście nie zabrakło elementów piłkarskich: graliśmy w piłkę i w karty piłkarskie. I chodziliśmy na lody. W tych dniach moimi ulubionymi zostały cytrynowe, miętowo- czekoladowe i cynamonowe. Kiedy bratowa i brat wracali z pracy, jechaliśmy nad morze. Od nich autem to 10 minut drogi. A tam olśniewająco białe niebo, mokre kamienie, wielkie mewy, czysty i ciepły piasek, muszelki w kolorze sepii, zapach wodorostów wyrzuconych na brzeg...
Mały miał uciechę, kąpał się ze swoim tatą, a jego mama i ja siedziałyśmy na brzegu, od czasu do czasu wchodziłyśmy do wody, by pospacerować. Woda była ciepła i przyjemnie było mieć potem stopy oblepione piaskiem :)
Na lotnisku płakałam, długo nie będziemy się widzieć, żal było odjeżdżać...
Z okien samolotu Szwecja jest błękitna i zielona...
W Polsce czekał na nie M. Odebrał mnie z lotniska i kilka dni spędziliśmy u niego. Barwne to były dni. Spacerowaliśmy po Starym Mieście, nawet nie przeszkadzało nam, że bardzo ludnie tam było. Cieszyliśmy oczy zielenią parków, wyszukiwaliśmy ustronne restauracyjki, delektowaliśmy się ich nastrojami, odwiedziliśmy naszą ulubioną księgarnię, wysłuchaliśmy barokowego koncertu organowego. Wieczory były uroczo domowe...
Moje życie przez dwa tygodnie było gdzie indziej. Zostawiam tu słowa, by były jak pocztówki z wakacji. Moich wakacji pięknych i dobrych...
Witajcie!
