wtorek, 11 października 2016

Październikowi złocistości brak...

Klucze dzikich gęsi rozdzierają niebo tęsknymi głosami. Szare to niebo, bez słońca, całe z deszczu i melancholii. Jak dobrze mieć żółte margerytki w domu i widzieć w nich namiastkę słońc złotych...


Weekendowy czas spędziłam nad morzem. Wyjazd z pracy, w ramach spotkania z nauczycielami partnerskiej szkoły z Niemiec. I choć czas był zaplanowany i wypełniony, to znalazłam chwile, żeby pobyć na plaży i popatrzeć na jesienne morze. To było morze po sztormie, jeszcze niepokorne, jeszcze z grzywami wzburzenia, gnane wiatrem, szare. A nad nim niebo prawie granatowe, w skłębionych i szarych obłokach. To były niesamowite widoki, jak z obrazu. I przyjemnie było iść, czuć siłę wiatru, wsłuchać się w szum fal, odgłosy mew i radować bezludnością...


Lubię wtorki za trzy lekcje w planie. Zostaję jeszcze na dwie godziny w swojej klasie, żeby posprawdzać zeszyty, ćwiczenia, żeby nie musieć taszczyć ich do domu. Lubię wtedy ciszę w klasie, lubię zapatrzeć się w zaokienny widok, taki jesienny bardzo...


Sezon grzewczy w domu rozpoczęty. Od kilku dni ciepłem kaloryferów się delektuję i smakiem owocowych herbat. Do poduszki czytam "Królową" Cherezińskiej...


W hołdzie dla Mistrza obejrzę dziś z płyty "Panny z Wilka". Zanurzę się w powolną egzystencję bohaterek, dam się oczarować malarskości obrazów, zapatrzę się w słońce filtrujące rosnące na werandzie rośliny. Urzekną mnie wieczory, półcienie, półtony, ta poezja Wajdy...

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz